Principe veertien

Er zijn grofweg vier soorten bewijs die kunnen worden gebruikt: pratyaksa (directe perceptie); sabda pramana (bewijs uit de Vedische verklaringen); anuman (logische aftrek); en aitihya (historisch). Van deze is de meest gezaghebbende sabda pramana:

“Pratyaksa, directe zintuiglijke waarneming, en sabda-pramana, bewijs uit de Vedische verklaring, en anumana, aitihya, historische of hypothese. Dus uit alle bewijzen, wordt het bewijs dat wordt genoemd, afgeleid van de Vedische verklaring, als meest gezaghebbend geaccepteerd. “ Lezing over Bhagavad-gita 2.20-25 – Seattle, 14 oktober 1968

“srutih pratyaksam aitihyam anumanam catustayam

pramanesv anavasthanad vikalpat sa virajyate

Vedische literatuur, directe perceptie, geschiedenis en hypothese zijn de vier soorten bewijsmateriaal. Iedereen zou zich aan deze principes moeten houden om de Absolute Waarheid te realiseren. “

Madhya 9.362 betekenis

“Pratyaksa, aitihya and sruti. Pratyaksa betekent directe waarneming. Directe perceptie, dat is bewijs. Mensen met een gebrek aan kennis willen een directe perceptie van alles. Dat is niet mogelijk. Directe waarneming van alles is niet mogelijk. Daarom aitihya. Aitihya betekent historisch, historisch, parampara, gehoor, traditioneel. En het volgende eersteklas bewijs is sruti. Sruti betekent horen van de autoriteit. Dat is sruti. Net als het voorbeeld dat we hier meerdere keren hebben aangehaald dat het bewijs “Wie is mijn vader?” dat bewijs is te horen van mijn moeder. Dat is alles. Er is geen ander bewijs. De moeder zegt: “Dit is je vader. Hij is je vader. ” Dit is sruti, gehoord van de moeder, autoriteit. En we hebben geen andere autoriteit om vader te begrijpen. Evenzo moeten we onze allerhoogste vader begrijpen van de sruti-moeder, Vedas-moeder, moeder Vedische moeder. We moeten Veda’s als moeder accepteren, sruti. “ Lezing over Sri Chaitanya-caritamrta, Madhya-lila 20.318-329 – New York, 22 december 1966

“In het parampara-systeem zijn de antwoorden bonafide als de vragen bonafide zijn. Niemand mag proberen antwoorden te bedenken of te verzinnen. Men moet verwijzen naar de sastra’s en antwoorden geven volgens de Vedische kennis. De woorden yatha-srutam verwijzen naar Vedische kennis. De Veda’s staan bekend als sruti omdat deze kennis wordt ontvangen van autoriteiten. De uitspraken van de Veda’s staan bekend als sruti-pramana. Men zou bewijsmateriaal uit de sruti moeten citeren – de Veda’s of Vedische literatuur – en dan zullen de uitspraken correct zijn. Anders zullen iemands woorden voortkomen uit een mentaal verzinsel. “ SB 7.13.23 betekenis

“Dus sruti-smrti-pramana – bewijsmateriaal uit de Veda’s en de daaruit voortvloeiende literatuur citeren – is de enige methode om een spirituele verklaring af te leggen. Je moet het nemen. “ Beschaving en transcendentie hoofdstuk 5: Eeuwige waarheden vs. alledaagse werkelijkheden

“En wanneer er op een bepaald punt ruzie is, moet men verwijzen naar deze Upanisads. Als iemand kan verwijzen naar de Upanisads, dan is zijn argument zeer sterk. Sabda-pramana. Pramana betekent bewijs. Bewijs … Als je in je zaak wilt winnen … Net zoals je heel mooi bewijs moet leveren in een rechtbank, zo is volgens de Vedische cultuur het bewijs pramana. Pramana betekent bewijs. Sabda-pramana. Er zijn drie soorten bewijzen die door de geleerde geleerden in de Vedische cultuur worden aanvaard. Een bewijs is pratyaksa. Pratyaksa betekent directe waarneming. Net zoals ik jou zie, zie jij mij. Ik ben aanwezig, jij bent aanwezig. Dit is directe waarneming. En er is nog een ander bewijs dat anumana wordt genoemd. Stel dat ik in die kamer, en ik kom zojuist, niet weet of er iemand is of niet. Maar er is een geluid, ik kan me voorstellen: “Oh, er is iemand.” Dit heet anumana. In de logica wordt het hypothese genoemd. Dat is ook bewijs. Als ik door mijn bonafide suggesties kan getuigen, wordt dat ook geaccepteerd. Dus direct bewijs, en, wat wordt genoemd, hypothese of suggestiebewijs. Maar het sterke bewijs is sabda-pramana. Sabda, sabda-brahman. Dat betekent Veda’s. Als iemand bewijs kan leveren uit het citaat van de Veda’s, dan moet het worden geaccepteerd. Niemand kan het Vedische bewijs ontkennen. Dat is het systeem.” Lezing over Bhagavad-gita 2.8-12 – Los Angeles, 27 november 1968

“Daarom geeft een geleerde, wanneer hij iets spreekt, bewijs uit de Veda’s, sruti, sruti-pramana. Dat is het beste bewijs. Ga verder.” Lezing over The Nectar of Devotion – Vrndavana, 13 november 1972

“De Schrift betekent de vier Veda’s, de Upanisads en de Purana’s. Omdat ze zijn voortgekomen uit de ademhaling van Krsna, vormen ze perfecte kennis en autoriteit. Vooral in spirituele zaken moeten deze worden aangeduid als het laatste bewijs. Omdat de materiële zintuigen van de mens, gekenmerkt door de vier fouten van karana-patava (beperkte waarneming), bhrama (illusie), vipralipsa (verlangen om iets anders te melden dan wat wordt waargenomen) en pramada (onoplettendheid van de zintuigen), onmogelijk kunnen waarnemen alles buiten het materiële niveau van onbewuste materie, het spirituele rijk zou zonder de hulp van Krsna onbereikbaar zijn. Daarom heeft Krishna de vier Veda’s gegeven, die de vier fouten van de zintuigen te boven gaan, en alleen hierdoor kan de mens vooruitgang boeken naar het spirituele doel.” Harinam Cintamani: Hoofdstuk 7 – Kritiek op de Schrift

Als het sastrische bewijs verwarrend is, kunnen we leiding krijgen van de mahajana. Zoals ik het begrijp, is de universeel aanvaarde mahajana in ISKCON onze grondlegger Acharya, Srila Prabhupada. Dus zijn betekenisverklaringen, lezingen enz. gelden ook als sastrisch bewijs omdat ze de betekenis van de sastra belichten:

“Sri Chaitanya Mahaprabhu verzekerde toen de brahmana,” Heb vertrouwen in Mijn woorden en belast je geest niet langer met deze misvatting. “

BETEKENIS

Dit is het proces van spiritueel begrip. Achintya khalu ye bhava na tams tarkena yojayet: “We moeten niet proberen dingen te begrijpen die buiten onze materiële opvatting vallen door middel van argumenten en tegenargumenten.” Maha-jano yena gatah sa panthah: “We moeten in de voetsporen treden van grote autoriteiten die naar beneden komen in het parampara-systeem.” Als we een bonafide acarya benaderen en blijven geloven in zijn woorden, zal spirituele realisatie gemakkelijk zijn.” Madhya 9.196″ Madhya 9.196 betekenis

Mijn ervaring is dat sommige toegewijden het beledigend vinden om een spreker om bewijs te vragen. Het lijkt erop te wijzen dat we hun integriteit niet vertrouwen. Maar in Jaiva Dharma horen we Vrajanatha zijn gerespecteerde goeroe, Raghunatha dasa Babaji, vraagt om hem sastrisch bewijs te leveren. Zoals ik het begrijp, is het de plicht van de goeroe (siksa of diksa) om de discipel te trainen in sastra, dus het is niet beledigend als we hen vragen ons te onderwijzen door ons het sastrische bewijs te geven. Hieronder citeer ik de relevante passage uit Jaiva Dharma zoals gegeven in beide vertalingen die ik heb:

Vrajanatha vraagt Raghunatha dasa Babaji:

“Meester, citeer alstublieft een paar verzen uit de Veda’s om deze sloka te onderbouwen.” Jaiva Dharma; Bhat Mridanga Press; pg 265 (hoofdstuk 17)

Dezelfde sectie als vertaald in de Gaudiya Vedanta Publications-versie van Jaiva Dharma; pag. 384:

“Vrajanatha: ik zou graag wat bewijs uit de Veda’s willen horen om dit te verifiëren.”

Directe perceptie en logische conclusie zijn alleen acceptabel als bewijs wanneer ze verbonden zijn met sastra of ondersteund worden door sastra:

“Vrajanatha: Hebben pratyaksa en andere pramana’s helemaal geen waarde als bewijs?

Babaji: Welke middelen hebben we om kennis van deze materiële sfeer te verwerven, behalve door directe waarneming en andere pramna’s? Desalniettemin kunnen ze nooit kennis geven over de spirituele wereld (cit-jagat), want ze kunnen er niet binnengaan. Daarom zijn de Veda’s zeker de enige echte pramana om kennis over de cit-jagat te verwerven. Het bewijs verkregen uit pratyaksa en andere pramana’s is alleen het overwegen waard als het de richtlijnen volgt van de vanzelfsprekende Vedische kennis; anders kan het bewijs worden verworpen. Daarom zijn de vanzelfsprekende Veda’s het enige bewijs. Pratyaksa en andere pramana’s kunnen ook als bewijs worden aanvaard, maar alleen als ze in overeenstemming zijn met de Veda’s.” Jaiva Dharma; hoofdstuk 13, pag. 288-289 van de Gaudiya Vedanta Publication-versie. “

In hun boek, Onze Originele Positie, de GBC suggereert dat het belangrijkste bewijs van Srila Prabhupada zijn boeken zijn, en daarna zijn lezingen, omdat deze beide voor iedereen bedoeld waren. Ze suggereren dat gesprekken en brieven bedoeld waren voor particulieren en daarom ondergeschikt zijn aan zijn boeken en lezingen:

“Hier moet nogmaals worden opgemerkt dat uitspraken in de brieven van Srila Prabhupada die in zijn commentaren niet terzijde kunnen schuiven. Zijn boeken zijn meestal commentaren op erkende gezaghebbende werken in onze lijn. Ze zijn sastra – ofwel sruti of smrti. Zijn commentaren moeten als primair bewijs worden beschouwd. Zijn brieven en andere verklaringen zijn secundair bewijs. Boeken zijn voor iedereen en brieven en gesprekken zijn persoonlijk. Om als absoluut te worden aanvaard, moet de filosofie in zijn brieven de siddhanta in zijn boeken volgen, en niet andersom. Als hij in zijn brieven uitspraken deed die niet de siddhanta volgen, moeten die worden beschouwd als zijn strategie om te prediken. “

“De conclusie is dat Prabhupada in zijn brieven en gesprekken een predikingstechniek gebruikte, terwijl hij in zijn boeken, die het belangrijkste bewijs vormen in alle zaken van de filosofie, de ware siddhanta noemt.”

“Aangezien deze lezingen niet alleen” persoonlijke “maar eerder openbare verhandelingen over sastra zijn, die de betekenis geven aan geopenbaarde geschriften….”

In onze huisgesprekken zullen we vaak 10 – 15 minuten besteden aan het onderzoeken van de Vedabase voor bewijs. We hebben een Vedabase gekocht, wat een uitstekende investering is, en die ik veel gemakkelijker te gebruiken vind dan de online Vedabase. Het is veel beter om wat stille tijd te besteden aan het onderzoeken van bewijsmateriaal dan eindeloos te spreken vanuit ons mentale brouwsel. Deze praktijk is een zeer effectieve manier om ervoor te zorgen dat we niet afwijken van goeroe en sastra.

Als we geen bewijs kunnen vinden, zullen we onze vraag in een bestand schrijven dat we speciaal voor onze sastra-discussies hebben. Als we dan senior toegewijden ontmoeten, nemen we ons vragenboek mee en vragen om hulp bij het vinden van sluitende antwoorden. Ik plaats mijn vragen ook vaak op Facebook en vraag andere toegewijden waarvan ik weet dat ze graag sastra studeren, of ze me kunnen helpen enig bewijs te vinden.

Ik ben ook een Facebook-groep gestart genaamd Sastra Discussion, die speciaal bedoeld is om toegewijden te helpen bewijzen te vinden. Hopelijk kunnen we als gemeenschap geleidelijk beginnen elkaar te helpen beter opgeleid te worden in de spirituele wetenschap. We zouden een hulpbron voor elkaar moeten zijn; elkaar helpen om bewijs van sastra te vinden. Senior toegewijden zijn onze beste bron om bewijzen te vinden, aangezien ze goed thuis zijn in sastra.